Gepost op 6 oktober 2018 om 7:48Nog geen commentaar
In bijna elke bedrijf of organisatie kom je ze tegen: gebodsbordjes en in ‘Word’ zelfgecreëerde verbodsborden. Gij zult niet dit en u moet dat. Alles om het gedrag van collega’s te sturen en te corrigeren. Want ook in mini- samenlevingen zijn afspraken nodig om ergernissen te voorkomen. Ik noem er een paar:
– de vuile vaat niet op het aanrecht laten staan, maar DIRECT in de vaatwasser zetten
– Nieuw printerpapier staat naast de printer, bijvullen als het rode lampje knippert.
– Denk niet bij de laatste vel, wie na mij komt die redt zich wel. Toiletrollen vernieuwen SVP
Vaak in kracht bijgezet door vetgedrukte letters of uitroeptekens. Waardoor de altijd zo vriendelijke toon in de wandelgangen ineens is veranderd in grommende geschreven ergernis.
Ik kwam eens bij een ICT bedrijf waar ze zelfs straffen hadden bijgeschreven, aangevuld met bommen, granaten en doodskoppen. En in een zorginstelling werd de dwingende boodschap dat na het toiletbezoek handen gewassen moeten worden (anders breekt de pleuris uit) ondertekend door een strenge afzender:
de directie
Hoe ergerlijk, hoogst irritant of zelfs levensbedreigend het niet nakomen van het dwingende regiem ook is, dergelijke posters, plakkers, post-its en geplastificeerde A4-tjes roepen bij mij een niet te onderdrukken weerstand op. Ik ben keurig opgevoed en doe bijna altijd keurig netjes wat er van mij verlangd wordt. Okay, toegegeven: onder protest.
En toen was ik tijdens een Oerolfestival in Midsland. Voor wie het Oerol niet kent: 10 dagen lang krijgen de eilanders te maken met landrotten die dan bezitnemen van hun Terschelling vanwege een prachtig theaterspektakel. En met dat al dat bezoek van het vaste land komen uit alle hoeken en gaten fietsen tevoorschijn voor de verhuur. En die duizenden fietsen worden plompverloren in voortuintjes en gangetjes geparkeerd. Dichtbij, want we willen niet ver lopen. Overal fietsen dus, tot grote ergernis… juist van die eilandbewoner. Dus die ene eilander kroop ook achter zijn pc, maakte een poster, printte hem uit en plakte het zelfbedachte verbod op zijn raam. Vet in grote kapitalen stond er:
HIER GEEN FIETSEN PLAATSEN
en daaronder klein, haast zachtjes,
tussen haakjes
(en als je dat toch doet is dat ook weer niet zo erg)
Ik glimlachte.
En nu hoop ik van harte dat jullie allemaal die zin van die Terschellinger onthouden en met een lieve zachte glimlach bijschrijven in al jullie bedrijven, kantines en toiletten:
Als je het niet doet is dat ook weer niet zo erg!
Reageer!