Gepost op 5 september 2014 om 15:11Nog geen commentaar
Ik ben mijn loopbaan begonnen bij Ahold, bij de dochteronderneming Etos om precies te zijn. In mijn studietijd leerde ik bij deze werkgever hoe belangrijk werk voor me is en wat werken betekent. Wat begon als bijbaan mondde uit in een leidinggevende functie en later in het trainersvak. Ik denk nog regelmatig aan toen. Aan de humor, het verkopen, het plezier en ook aan de werkdruk. Man, wat zat er regelmatig druk op dat werk. Zeker als ‘de vracht’ kwam. Twee keer per week: 13 tot 20 containers vol producten, die stuk voor stuk uitgepakt, geprijsd en in de winkel gezet moesten worden. We hielden het tempo hoog. Soms zelfs als wedstrijdje. Want je wist: anders staat het er morgen nog. En als het er de volgende dag nog stond, dan voelde het werk zwaarder en vervelender. Die druk werkte dus goed. Het werk was af, de tijd ging snel en we fietsten tevreden naar huis.
Maar soms fietsten we niet zo vrolijk naar huis. Dan was het niet druk. De bestellingen waren dan klein. Het aantal klanten beperkte zich dan tot slechts vier of vijf op een ochtend. Dat kwam dan bijvoorbeeld door het weer. Bij gladheid, extreme kou of juist een hittegolf stelden klanten aankopen uit en bleef het stil op onze winkelvloer. Het kwam niet vaak voor, die rust. Maar wat me dan altijd verbaasde was dat we dankzij die rust niet sneller klaar waren. Integendeel! En wat konden we dan balen van het werk. In plaats van lol ontstond er chagrijn. De tijd duurde lang. Klanten gedroegen zich lastig. En wij waren niet vooruit te branden. Aan het eind van de dag waren we ontevreden over onszelf en de verrichte werkzaamheden. Wat een rotdag! Veel leuker waren die momenten waarop we ’s avonds de sleutel omdraaiden met: ‘Hè, het was weer lekker druk vandaag!’
Lekkere druk in je werk, daar is dus niks mis mee. Maar herken je ook de risicovollere druk? Ik noem er hier drie:
* De risicovolle Bovendruk
De groep of het team waarin je werkt heeft een onuitgesproken regel: ‘druk zijn’ is oké. Hoe die regel (soms zelfs: plicht) is ontstaan is niet meer duidelijk. Maar iedereen is het er onuitgesproken over eens: Het is goed om veel werk te hebben. Dus haasten groepsleden zich om druk te zijn en veel werk te hebben. De bekende ‘glorification of busy’.
* De risicovolle Interne druk
Je vindt dat je geen ‘nee’ mag of kunt zeggen. ‘Nee’ zeggen voelt negatief en draagt niet bij tot harmonie. Je bewaakt het liefst de lieve vrede en krijgt een schuldgevoel als jij diegene bent die dat verstoort. Bovendien weet je: Met ‘Nee’ zeggen loop ik het risico om afgewezen te worden.
Lex Mulder beschrijft in zijn boek ‘Speels Coachen’ een andere variant van interne druk: de ‘snelle Ja-zegger’. Roep je soms al ‘ja!’ voordat je in je agenda hebt gekeken? Ben je snel overal enthousiast voor te krijgen? Dan herken je misschien wel deze interne druk.
* De risicovolle Onderdruk
Zie je jezelf met regelmaat keihard werken na een tijd uitstel gedrag? Na ‘Procrastination’ moet je jezelf met veel kracht in de actie-stand zetten. Met een stevige dosis adrenaline in het bloed regel je druk, druk die nodig is om achterstallig werk in een rap tempo en met lange werkdagen te verwerken.
Onderdruk ontstaat ook wanneer je rondjes draait in actuele levensvragen. Je doet niets, omdat je niet weet wat je moet doen. Je bent druk met denken. Geërgerd hoor je jezelf misschien wel tégen jezelf zeggen: ‘doe iets!’ Maar je doet niets, want je weet nog niet wat. Die impasse. Onderdruk.
Net als in onze aderen, is bepaalde druk in ons werk en leven hartstikke goed. Zou er geen druk zijn in onze bloedbaan, dan zou het bloed niet stromen. Zonder stromend bloed geen leven. Maar teveel druk in je aderen veroorzaakt een hoge hartslag en een hoge bloeddruk. Iedereen weet hoe levensbedreigend dat is. Dus zaak om onszelf in de gaten te houden. Waar gaat je hart sneller van kloppen en waar wordt het (levens) bedreigend? 
Reageer!