Gepost op 26 april 2017 om 17:07Nog geen commentaar
“Ik wil wel coaching en het een en ander bij mezelf onderzoeken, maar het moet niet te zweverig worden. Ik hou van helder en concreet!”
Afgelopen week hoorde ik weer een soortgelijke wens. Dit is een waarschuwing naar mij: ‘Pas op Esther! We gaan niet zweverig doen, want dan haak ik af!’
Ik stelde de volgende vragen:
“Wat is voor jou zweverig? En wat gebeurt er met jou als iemand zweverig wordt?”
Deze keer kreeg een ‘ietsje geprikkeld’ antwoord (immers mijn vraag is eigenlijk al een beetje zweverig 😉 ), waarin hij zijn irritatie over ‘vaag gedoe’ benoemde en ook de negatieve ervaring uit het verleden met mij deelde. Hij snapt het gewoon niet, dat zweverige gedoe. We lachen samen om het zweverige gedoe.
Maar ik vertel ook meteen dat we het ‘hoofd’ erbij houden. Dat we samen proberen de boel helder te krijgen en te houden. En ook vertelde ik dat overtuigingen, verlangens en gevoelens vaak wat onduidelijk zijn in het begin. Maar dat ze zeer zeker goede richtingaanwijzers zijn en onduidelijkheden kraakhelder kunnen maken. Ik vraag of de coachee waakzaam wil zijn in het traject en mij wil waarschuwen als de sessie een te zweverige wending gaat krijgen. Want soms is het onduidelijk, wat voor de één wel en voor de ander niet zweverig is. Mijn coachee is akkoord en gerustgesteld. En ik voel me vrij om het gesprek in te gaan, erop vertrouwend dat mijn coachee me terug fluit als er iets gebeurt wat voor zijn gevoel niet past.
Rekening houden en aandacht geven aan gevoeligheden, daar is niets zweverigs aan. Sterker nog, het kan de eerste stap zijn in een nieuwe ontwikkeling.
Reageer!