Gepost op 27 januari 2020 om 10:25Nog geen commentaar
(kunstwerk: Nathalie Gauglin)
‘Ik weet niet wat ik wil!’
Een zin die ik erg vaak tegenkom in mijn werk. Zo’n doodgewone zin waarachter meestal een worsteling schuil gaat. Soms zelfs eindeloze zoektochten en verwoede pogingen in het willen weten. Want als er geweten wordt, dan kan er worden gedaan. Logisch. Maar het zijn vaak juist die denkprocessen die de hoofdpersoon weg houden van waar hij of zij juist graag wil zijn. Mensen vertellen me dat ze rondjes draaien en vast lopen. Logisch, want:
Deze zin heeft een tegenstelling.
Er zitten twee werkwoorden in de zin, namelijk ‘willen’ en ‘weten’. Twee werkwoorden uit twee verschillende ‘werelden’.
Weten is namelijk in bijna alle gevallen werk van je hoofd. Willen daarin tegen vertelt iets over je verlangen. Zelden worden verlangens ervaren in het hoofd. En zelden is verlangen iets waar je werk voor moet verzetten. Verlangen is. En verlangen wordt gevoeld in je hart of in je buik. Voelen dus.
‘Maar Esther, ik voel niet wat ik wil!’
Wil je coaching in zetten om uiteindelijk te weten en te voelen wat je wil, dan is dat een goed besluit. Want misschien heb je wel een moe hoofd? Een hard werkend hoofd dat blijft werken omdat het vindt dat het moet weten. Dan zou kunnen dat het ‘moeten’ je de baas is geworden, waardoor je geen ruimte krijgt voor het andere weten: namelijk een weten in je hoofd en je hart.
Wanneer je hard aan het denken bent over iets, lijkt het wellicht dat je contact hebt met jezelf. Maar. Je hebt slechts met een deel van jezelf contact. Coaching en een coach waar je een fijne ‘klik’ mee voelt, kan je helpen te ervaren dat er meer is.
En het mooie is: de rest volgt dan echt van zelf.
Van uit jouw zelf!
Reageer!