Gepost op 19 september 2018 om 19:16Nog geen commentaar
‘En ik heb ook geen ruzie meer met mijn man!’ roept ze spontaan.
We lachen met zijn drieën hard om deze verrassende openbaring. We zitten in het kantoor van de HR Manager en zijn daar als afsluiting van het coach-traject. De HR Manager is nieuwsgierig naar de ontwikkelingen van de werknemer. Verrast over dit bijkomende resultaat vraagt ze hoe het komt dat ze thuis minder of zelfs geen conflicten meer heeft. Coachee vertelt verder: doordat zij aandacht heeft gegeven aan zichzelf, heeft ze in het leven een nieuwe positie ingenomen. Ze voelt zich nu verantwoordelijk voor zichzelf, haar keuzes en staat nu voor wie ze is. Doet niet meer automatisch wat anderen haar adviseren of belangrijk achten, maar staat stil bij wat haar zin geeft. Dat dit voor haar een heel proces is geweest, hard werken was, tijd nodig had en in de toekomst ook aandacht nodig zal hebben, licht ze stellig toe.
‘Maar ik heb nu het stuur van mijn leven in mijn handen. Ik trek me niet meer alles persoonlijk aan, voel me niet meer voor alles en nog wat verantwoordelijk en kan nu de tijd nemen om zaken van een afstand te bekijken, en dat is prettig. Dat geeft rust.’
Ik voel me geraakt. Wat een krachtige vrouw zit hier vol zelfvertrouwen te vertellen over een heel persoonlijk en kwetsbaar proces. Hoe anders zit ze hier nu dan toen in het startgesprek.
Ze vertelt verder: ‘en daardoor voel ik ook meer rust om bijvoorbeeld te reageren op een opmerking van mijn man, een opmerking die misschien helemaal niet over mij gaat en niks met mij te maken heeft. Ik hoef dus ook niet steeds in de verdediging, of in de aanval, heerlijk!’
We nemen afscheid. In de hal trekt ze haar leren pak aan, stoere bril op de neus en ze zet haar helm op om vervolgens op haar motor te stappen. We zwaaien.
Ik stap in mijn auto en besluit om via de heerlijke ‘vliegweg’, die eigenlijk gewoon Vliegveldweg heet, naar huis te rijden. Terwijl ik lekker door de bochten slinger zie ik in mijn spiegel een motorrijder achter mij. Zij is het! We zwieren samen tot aan de verkeerslichten in Hengelo. Daar sla ik links af en zij rijdt rechtdoor, verder, met haar stuur in handen. Ik mocht even mee rijden. Mooi is dat.
Reageer!