Gepost op 25 april 2013 om 14:33
Het maakt Willem en Maxima niet uit hoe we ze noemen: Koning of Prins, Koningin of Prinses.
Tijdens een training voor HBO professionals in de sector Zorg en Welzijn vroeg ik deelnemers elkaar te interviewen over persoonlijke succeservaringen in het werk. Deze opdracht heeft als doel het herwaarderen van kracht in functioneren. Geschrokken keken de mannen en de vrouwen me aan. ‘Successen? Wij doen gewoon ons werk!’was hun reactie.
De weerstand bij de nuchtere doelgroep ontstond natuurlijk door mijn vraagstelling en gebruik van het woord ‘successen’. Toen ik vertelde dat successen niet per definitie ‘groots en meeslepend’ hoeven te zijn of in het Guinness Book of Records hoeven te komen, ontspande de groep een beetje. Het tweede gedeelte van hun opmerking bleef echter hangen: ‘…wij doen gewoon ons werk!’ En dat is ook zo! Deze beroepskrachten doen gewoon hun werk. Maar of dat werk zo gewoon is?
Ik vind dat het wel iets minder vanzelfsprekend mag zijn en dat ze meer trots mogen ervaren. Dat levert ze namelijk iets op.
Wanneer we trots zijn op onszelf, krijgen we energie en komen we makkelijker in een ‘Flow’.
‘Flow’ is een stemmingstoestand die zich voordoet wanneer we het gevoel hebben dat de uitdaging die we aangaan precies in evenwicht is met ons vermogen tot handelen. De klus die we doen past bij de kwaliteiten en de vaardigheden die we bezitten. Als we ‘Flow’ ervaren zijn we tevreden over onszelf, over ons werk, en ‘voeden’ we onszelf. Dat is prettig, het maakt ons sterk en zelfstandig. We zijn dan minder afhankelijk van de complimenten die anderen ons geven. Dus trots zijn op je successen is goed!
Waarom doen we daar dan vaak zo moeilijk over?
Zolang trots niet gepaard gaat met gevoelens van superioriteit is er niets aan de hand. Maar als trots te maken heeft met gevoelens als ‘onszelf voor iemand of iets te goed vinden’, plaatsen we onszelf op een voetstuk en roepen we weerstand op. Identificatie met trots of status komt nogal eens voort uit innerlijke onzekerheid en kan de verbondenheid met onszelf en met anderen in de weg staan. Komt daar de weerstand uit voort die mensen voelen wanneer ze uitgenodigd worden om zich trots te tonen? Geen idee, maar ik merk dat we het meestal buitengewoon moeilijk vinden om onze trots toe te geven. En ik vermoed dat onze cultuur en opvoeding daar een steentje aan heeft bijgedragen.
Vanaf volgende week heten ze geen Prins en Prinses meer. Zij gaan, net als de rest van de beroepsbevolking ‘gewoon hun werk doen’. Ik hoop voor beide dat ze in hun loopbaan momenten ervaren van ‘Flow’ en dat ze volop genieten van hun successen. Dat mag ‘groots en meeslepend’ zijn, maar hoeft niet. Het zijn meestal de kleine dingen die het doen.
En jij, waar ben jij trots op? Ervaar je wel eens dat jouw trots gekoppeld is aan innerlijke onzekerheid? Voel jij je wel eens superieur? Gun jezelf de tijd en geef aandacht aan deze thema’s. Het maakt je krachtiger en onafhankelijker van titels, hoogtes van inkomens of functienamen.
Net als bij het beroemde (Koninklijke) paar.
