Gepost op 27 april 2015 om 18:532 Commentaren
En toch moeten we het doen!’ Ze kijkt naar buiten en voelt een ongekende vastberadenheid in haar hele lijf. ‘We moeten het écht gaan doen!’, denkt ze zelfverzekerd. Krachtig draait ze haar stoel met een ruk naar het raam, weg van de vergadertafel. Fijn die stoelen met wieltjes, kun je je lekker even afwenden.
Zojuist heeft ze aan de tafel achter haar alle argumenten ’tegen’ gehoord. Ze zit met de hele marketingafdeling in ‘the room’ op de zesde verdieping van het hoofdkantoor. Vanmorgen zat ze al om half zeven op de A10, mét dit prachtige idee. Het is gewoon een ge-wel-dig plan! En wat krijgt ze? Weerstand!
‘Heb je enig idee wat voor logistiek gedoe dit wordt?’ en ‘Iedereen eet dus straks zijn eigen groente in plaats van ze bij ons te kopen! Lekker is dat, ik zal de leveranciers alvast inlichten!’ Natuurlijk werd er gemopperd over de kosten en bromde een collega ook over de eventuele wet- en regelgeving waardoor dit plan geen doorgang zou kunnen krijgen. En het ging maar door bij haar collega’s: bezwaren, problemen, valkuilen, gedoe en vooral: het denken in tekort. Man, man, wat een kramp!
Ze kijkt naar buiten en ziet de vrolijke taferelen voor zich: kinderen, ouders, opa’s en oma’s lachend en samenwerkend in duizenden moestuinen. ‘Blij word ik er van!’ denkt ze, en: ‘Jamie Oliver likt er zijn vingers bij af, wanneer kinderen weer ontdekken waar de wortel vandaan komt’. ‘Makkelijk moestuinen’, dat is een regelrechte hype in de samenleving! Dus deze actie sluit perfect aan bij de beleving van de klant én de ontwikkelingen in de samenleving. ‘Het is gewoon een geweldige actie! Veel leuker dan die wuppies van Henk!’ Terwijl de motivatie in haar gedachten groeit, besluit ze dat ze zich niet van de wijs laat brengen. ‘Daarbij’ roept ze als ze haar stoel weer aan tafel trekt, ‘denkt de klant van februari tot augustus elke dag aan ons! Hoe mooi is dat? Want die plantjes moeten toch elke dag water hebben? We doen het!’
Bovenstaande gebeurtenis, bij mijn oude werkgever, is natuurlijk geen weergave van de werkelijkheid. Het is een fantasie die vanmorgen in mij opkwam toen ik mijn ‘mini’s’ water gaf en bemoedigend toesprak. Denken in overvloed werkt, ook al is er een enorme onderlinge strijd tussen supermarktketens. Groenten en kruiden in potentie weggeven, is krachtig. Er spreekt vertrouwen uit, vertrouwen over de relatie en de toekomst. Deze actie gaat mee in een beweging. Ze volgt wat er al is, want laten we wel wezen, wie heeft er tegenwoordig geen moestuin? ‘En’, zullen zij in ‘the room’ uiteindelijk gedacht hebben: ‘wie zaait zal oogsten’.
Wat je ook doet, denk in overvloed!
Wat zaai jij?
Wat een mooie en herkenbare blog Esther! Wie kent inderdaad de moestuinplantjes niet? Hebben ze dat soms afgekeken van mij toen ik zaadjes heb uitgedeeld bij de start van mijn bedrijf? Het is inderdaad eerst zaaien en dan oogsten.
Wat ik nog graag wil toevoegen aan de blog is dat het wat mij betreft niet alleen denken vanuit overvloed is maar er vooral ook echt naar handelen. Dan groeit het nog wel 10x zo hard!
Dank voor je reactie Esther. En ik ben het met je eens, denken wordt soms overschat, terwijl handelen effect geeft!